Op tv zag ik laatst een reportage van twee mannen die de op één na grootste zoutvlakte ter wereld overstaken met een jeep, de Salar de Uyuni. Vanuit Chili naar Potosi. Een gevaarlijk maar ook lucratief gebied. Paul Rosenmöller laat zien dat een van de belangrijke grondstoffen van onze samenleving daar gewonnen wordt: lithium, dat wordt gebruikt in batterijen voor mobiele telefoons, tablets, computers, elektrische auto’s enz. Bolivia heeft ongeveer de helft van de wereldvoorraad lithium in deze zoutvlakte. De linkse “indianen” president Morales wil de opbrengst van de winning in Bolivia houden. Een nobel streven, maar erg twijfelachtig, gezien het gebrek aan geld en opgeleide mensen.
Morales is omstreden, als eerste indiaanse president van het continent heeft hij veel tegenstanders in eigen land. Ik denk dat de traditionele elite is hem liever ziet gaan dan komen. Maar de boeren bevolking, de indianen, lopen met hem weg. Er worden wegen aangelegd, watertoevoer geregeld en natuurlijk de lithiumproductie in eigen land.
Op internationale vrouwendag spreekt Rosenmöller een van de demonstranten en komt erachter dat het leven van vrouwen niet veranderd is met president Morales. Morales tekent die dag wel een wet tegen de onderdrukking van vrouwen, tegelijkertijd wordt een demonstratie van feministen op afstand van het presidentieel paleis gehouden. Het hele thema staat hoger op de Boliviaanse agenda door de moord op de bekende televisie verslaggever Hanali Huaycho door haar eigen man.
Een matte aflevering, vergeleken met de uitzendingen over Argentinië en Chili, een aflevering die begint met het kauwen van coca bladeren, een onderwerp dat vervolgens niet meer aan bod komt. Het sjabloon van de eerste drie uitzendingen is nu niet gebruikt. In de uitzending “wit goud van moeder aarde” gaat het vooral over lithium en vrouwenrechten. Twee actuele onderwerpen.
Een 6½