Gisteren het blokgedicht waarover Heleen Wilkens me schreef. Ze had het gelezen, er een kopie van gemaakt en die kopie opgehangen aan het schoolbord dat bij haar in huis hangt. Ze was benieuwd hoe haar gezin erop zou reageren. Ze had erop geschreven: ‘Wij snappen jullie best wel, hoor.’
Haar vijftienjarige dochter schreef eronder: ‘Wij jullie niet, maar dat is niet erg… Daar zijn jullie ouders voor :-)’