Een verontrustend mooi verhaal over een pianiste die op haar zesde door haar leraar is geadopteerd als wonderkind. Nu midden dertig is Elsa een wereldster. Midden in een concert in Wenen speelt ze ineens iets anders dan Rachmaninoff ’s piano concert #2, na twee minuten en twaalf seconden staat ze op en laat orkest en publiek in verwarring achter. Fragmentarisch worden haar passen daarna geschetst, van Londen, waar ze haar haar blauw laat verven, naar een Grieks eiland, naar Parijs en uiteindelijk naar Sardinië. Ze weet wel wat ze is, een wonderkind, maar moet ze ontdekken wie ze is voor ze weer kan spelen en zelfs componeren. In die tocht spelen haar leraar in flashbacks, twee puberleerlingen, de ex van een cello speler, de vriend van haar leraar en een vrouw die haar dubbelganger lijkt te zijn een rol. Aan het sterfbed van haar leraar leest ze eindelijk de adoptiepapieren en komt tot inzichten. Dat alles tegen de achtergrond van de naweeën van de pandemie.

In het werk van Levy komen bepaalde elementen steeds terug: bijen, stilte, zwemmen, vis en schaal en schelpdieren en patriarchisme. Al deze elementen zitten ook weer in dit verhaal. Anders dan de vier andere boeken die ik van haar heb gelezen, minder gestructureerd, meer openlatend, maar zeker de moeite waard.

August Blue door Deborah Levy, uitgegeven door Hamish Hamilton te Londen op 4 mei 2023