Een vader brengt een jong meisje naar een dorp aan de zuidoostelijke kust van Ierland. Hij heeft niet verteld waarom. Hij laat haar zonder echt afscheid te nemen achter bij een echtpaar, voor twaalf maanden. Ze went vrij snel aan de hartelijke en liefdevolle mensen, ze is dat niet gewend, hartelijkheid, liefde. Langzaam begrijpt ze waarom ze een tijd uitbesteedt is. In dit huishouden zonder geheimen zoals de vrouw zegt bestaan die geheimen toch. Ook ontdekt ze het grootste geheim dat een vrouw uit het dorp haar ongevraagd vertelt. Het verklaart wellicht waarom zo zo welkom is bij het echtpaar. Uiteindelijk brengen ze haar weer terug naar huis, waar ze niet met open armen ontvangen wordt. 

De afscheidsscène is hartbrekend.

Weer zo’n geweldig verhaal van Claire Keegan, ze kan verschrikkelijk levensecht en dicht op de huid schrijven. Dit verhaal wordt grotendeels door het jonge meisje zelf vertelt, je leeft met haar mee en begrijpt haar angst, onbegrip en toenemend inzicht en de emoties van haar besluit in die slotscène, waarvan je niet weet hoe die afloopt.

Foster door Claire Keegan, uitgegeven door Faber & Faber te Londen in 2010 (deze editie is van augustus 2022)