Uitgeven in eigen beheer heeft de toekomst, stelt Maarten Carbo in de Volkskrant. Ik denk dat het wishful thinking is van Carbo: de meeste schrijvers zijn niet geschikt om  – niet zelden naast een andere baan – creatief werk te verrichten (wat een boek schrijven is) én het ook nog eens te exploiteren. Ze hebben er ook geen zin in, op enkele ondernemende types na. Wat ik wel als toekomstbeeld zie, is dat uitgevers agenten-zonder-personeel worden die schrijvers begeleiden bij het exploiteren van hun boeken.

In zijn betoog stelt Cargo dat er opvallende boeken zullen komen als schrijvers in eigen beheer gaan uitgeven. Ja, opvallend in de zin van: heel veel bagger en zo heel nu en dan een pareltje. Rechtvaardigt dat het uitgeven van die tonnen op papier bedrukte rommel?