Eindelijk was het zover, op 12 januari verscheen het langverwachte debuutalbum van Froukje: Noodzakelijk verdriet. Drie dagen later zat ik in een uitverkocht Carré met voornamelijk jonge vrouwen, jonge twintigers vooral, ik was met mijn zeventig jaar duidelijk een buitenbeentje. Er waren wel meer ouderen hoor, bijvoorbeeld moeders van meisjes, die niet alleen mochten, maar ook die waren veel jonger dan ik. Ik zat eerste rij loge, de stallestoelen waren verwijderd, dat was de mosh-pit geworden, met naast me een vriendelijke jongedame. Dit was al haar zesde Froukje concert, ze had ook merch: verschillende kleuren vinyl, een hoody, dat werk.
Het concert was geweldig en nagenoeg iedereen kon alles helemaal meezingen, alhoewel het album er pas drie dagen was. Drie nummers waren eerder als single uitgekomen, de rest was echt nieuw. Daar kon ik niet aan tippen, ook al had het album het hele weekend op repeat gestaan … Heel ontroerend was het nummer 23 mei, het enige waarbij het stil was in de zaal, doodstil en live nog mooier dan op het album. Het gaat over haar broer die ze nooit heeft gekend omdat hij overleed toen Froukje nog heel jong was. Mijn kinderen hebben ook een broer die ze nooit gekend hebben, een beetje vergelijkbaar en emotioneel dus.
Het was een geweldige performance, zonder pauze, opzwepend soms, dan weer ingetogen. Ik heb genoten. Toen de voorstelling was afgelopen was het net begonnen te sneeuwen en de Amstel zag er sprookjesachtig uit, een mooi besluit van een prachtige avond. Bij het concert een dag later trad ze ook op met S10 en mocht uit haar handen drie gouden platen ontvangen voor eerdere singles.

Nu is er het boek noodzakelijk verdriet, als complement op het album, waarin Froukje met mooie tekeningen, aantekeningen uit opschrijfboekjes compleet met doorhalingen en verbeteringen plus de teksten van de nummers met een korte ontstaansgeschiedenis van het lied een mooi beeld geeft van de inbedding van het album. Soms lag een nummer al jaren op de plank, soms is het speciaal voor dit album geschreven. De mooie foto’s van David van Dartel, genomen op het landje van Froukjes oma in Nieuwkoop, completeren deze mooie uitgave.

noodzakelijk verdriet, Froukje Veenstra, uitgegeven door Loopvis te Arnhem op 4 maart 2024