In Amsterdam is het niet te betalen, sushi en sashimi van goede kwaliteit. Naast Yamazato in het Okura hotel zijn er hooguit een handvol restaurants die échte kwaliteit bieden. Maar voor vier tot zeven euro per sushi/sashimi loopt de rekening snel op. Ik kan me niet herinneren, zo lang is het geleden, dat ik er daar van heb kunnen genieten. Nog langer geleden zijn de sashimi van Takô in Curitiba. Heerlijk en wél betaalbaar. We hebben het dan over de eerste jaren van deze eeuw, geen eeuwigheid terug dus. Het restaurant dat sinds 1997 bestaat heeft geen eigen website, toen niet, maar nu nog steeds niet. Destijds begreep ik altijd dat het een soort franchise was van het gelijknamige restaurant in São Paulo in de Japanse wijk Liberdade. Daar heb ik ook een paar keer gegeten, maar de kwaliteit was beduidend minder dan in Curitiba. De Takô Paulista heeft wél een site, maar dat ziet er niet spectaculair uit.

Mijn favoriet was een niet traditioneel Japans gerecht: een combi van kleine sashimi stukjes zalm en tonijn aangemaakt met soja en wasabi. Het stond op de kaart met de naam van een senator die het altijd zo wilde hebben. De naam van die man heb ik verdrongen, het gerecht niet.

Wat destijds ook niet echt een onderwerp was: duurzaam gevangen vis. Het is sowieso een moeilijk concept, duurzaam gevangen vis, maar zonder er dieper op in te gaan lijkt het me een duidelijk concept. Capito? De met uitsterven bedreigde blauwvintonijn mag je niet meer eten, kan je in Nederland ook niet meer kopen of bestellen. Maar destijds in Curitiba denk ik dat mijn sashimi, mijn overheerlijke en nooit overtroffen sashimi, blauwvintonijn was. Ik schaam me diep.

De sushi en andere gerechten waren ook heerlijk bij Takô, toch staat en stond het restaurant op geen enkel lijstje van goede restaurants. Als het zou kunnen liep ik vanavond weer naar Takô en zou ik de senator bestellen!