Zo vaak gehoord: “Er is geen discriminatie in Brazilië”, alsof ze het zelf geloofden, nog steeds geloven. Natuurlijk is er wel discriminatie in Brazilië, alleen als je stekeblind bent zie je dat niet. Zowel op huidskleur als op geslacht. Voorbeelden te over, witte mannen zijn dominant aanwezig in de politiek en directies van bedrijven. Diezelfde mannen zijn opvallend afwezig in de huishouding (what else is new?), in de constructie of als fabrieksarbeider. Bij de laatste twee doet de gekleurde en zwarte medemens het werk, in het huishouden zijn het donkere vrouwen die je het meest ziet.

Het meest gediscrimineerd zijn zwarte vrouwen. Dat blijkt niet alleen uit die paar voorbeelden. Verder beperkt de discriminatie zich niet tot die twee groepen: zwarten en vrouwen. Het zijn de grootste groepen, maar wat dacht je van de indianen, homoseksuelen en gehandicapten. Misschien worden zij nog meer gediscrimineerd dan de grote groep vrouwen en zwarten, juist omdat ze een kleine groep zijn.

“Er is geen discriminatie in Brazilië” is juist in die zin dat er geen openlijke discriminatie is, zoals apartheid en segregation “de jure” wel waren. Maar “de facto” is die discriminatie er altijd geweest.