Gisteren ging het Mauritshuis in Den Haag weer open voor het publiek. Ik mocht er woensdag al even in. Dat kwam doordat ik meegewerkt heb aan een boek – er is op internet opmerkelijk weinig over te vinden, behalve dit – dat Het meisje met de parel heet, uitgegeven is door Leopold/Het Mauritshuis, en verhalen bevat die geschreven zijn bij schilderijen uit de collectie van het museum.

Ik dacht dat ik in mijn eentje zou kunnen ronddwalen door het museum, uitverkoren als ik me voelde, maar er waren op het tijdstip dat ik naar binnen mocht nog een stuk of driehonderd andere uitverkorenen, die echter eerst wilden borrelen, zodat ik als een van de eersten tóch het museum in kon glippen om rond te kijken. Zodoende lukte het toch om het gevoel te krijgen dat het museum exclusief voor mij open was.

Ik ben, vrees ik, maar één keer eerder in het Mauritshuis…