Ik had nog nooit iets gelezen van de alom geprezen Jón Kalman Stefánsson, dus zijn nieuwste in het Nederlands vertaalde wenkte me in de winkel. Wat de auteur enorm knap doet is het verwoorden van de kou, de leegheid en de kaalheid van het IJslandse landschap, je trekt al lezend vanzelf een extra trui aan.

Het verhaal is van eenzelfde leegheid en kou. Een man kijkt terug op de periode van kleine jongen na het overlijden van zijn moeder, hoe zijn vader een nieuwe vrouw krijgt en de jongen vlucht in zijn spel met tinnen soldaatjes. Hij kijkt ook verder terug, naar zijn kleurrijke overgrootvader, zijn warme grootmoeder.

De eenzaamheid van het bestaan is prachtig beschreven, maar niet een wereld waar je naar zou verlangen.

Het geknetter in de sterren door Jón Kalman Stefánsson, oorspronkelijke titel Snarkið í stjörnunum, vertaald uit het IJslands door Marcel Otten, uitgegeven door Ambo|Anthos, Amsterdam, februari 2021