Wat doe je op een zondag in een vreemd en ver land in een stad waar met kleine kinderen bijster weinig te doen is. Familie en vrienden zijn ver te zoeken, echte relaties met autochtonen heb je niet, de ex-patriates gemeenschap is nou niet precies wat bij je past en de club’s van en voor rijke mensen ook niet. Weer naar het strand? Naar een shopping mall, de bioscoop, de poppenkast, het park? Als je het geluk hebt en in Curitiba woont, niets van dat alles, dan ga je naar de zondagsmarkt, een bijzonder hoogtepunt in deze miljoenenstad. Het is de “Feira Artesanal e Artesanato do Largo da Ordem”. Largo da Ordem is hét plein in de historische binnenstad. Vroeg jaren zeventig vooral een plaats voor postzegel- en muntenverzamelaars. Inmiddels heeft de markt zich vertakt naar aangelegen pleintjes en straten en is het uitgegroeid naar een wekelijks evenement met ongeveer 1000 kramen.
 Veel handwerk zoals omslagdoeken, poppenkastpoppen, “hippie-sieraden”, bijouterie, fimo figuren, poppenhuizen, spiegeltjes en kralen, ijskastmagneten, kinderkleding, zeep, tassen, meubels, borduurwerk, aardewerk vazen, patchwork, speelgoed, spelletjes, muziekinstrumenten, enzovoort, enzoverder. Er zijn eetkraampjes met traditioneel Braziliaans eten, met gerechten van nazaten van Duitse, Poolse en Italiaanse immigranten, lekkers uit Bahia, melasse uit versgeperst suikerriet, gebak, brood, kokosnotenmelk en bonbons. Verder een kunsthoek waar schilders en beeldhouwers hun spullen aan de man brengen, zitten te werken, je portret tekenen of schilderen.
 Natuurlijk zijn ook de postzegels en munten er nog, naast andere verzamel items zoals mineralen en halfedelstenen. Vergeet vooral de antiquairs en antiquariaten en een stel bric-a-brac kramen niet! Rondom het plein zijn winkeltjes die de hele week open zijn en vooral handwerk en schilderijen verkopen. Bij de Igreja da Ordem, het oudst bewaarde gebouw van Curitiba uit 1737, wordt altijd een ruimte vrijgehouden voor theater, muziek en dans voorstellingen. Het kerkje heet Igreja da Ordem Terceira de São Francisco de Chagas, inderdaad, een franciscaner kerk en gebouwd door Portugezen.

Ook is er altijd een hoekje waar choro’s gespeeld worden, een fusion-instrumentale muziek zou je kunnen zeggen, ontstaan in Rio do Janeiro met wortels in de polka, mazurka, wals en habanera.

Een genoeglijke zondagochtend, dat spreekt, maar je kan ook naar het strand gaan.