De Europese Commissie heeft het nog steeds niet begrepen, ze blijft maar hameren op bezuinigen en hervormen. Vooral hervormen van de arbeidsmarkt, alsof die arbeidsmarkt de grote boosdoener is van de crisis. Spanje mag er dan even iets langer over doen voor ze onder de 3% komt, maar moet wel doorgaan met het verhogen van belastingen, hervormen van de pensioenen (lees verlagen en minder vast maken) en het hervormen van de arbeidsmarkt (lees het ontslagrecht versoepelen). Verhogen van de BTW in ruil voor een extra jaartje zonder boetes van de EU. Tegelijkertijd voorspelt  het OECD dat de werkloosheid in Spanje zal stijgen tot 28%, (ja, je leest het goed, 28%) terwijl het nationaal inkomen 0,4% zal stijgen. In 2014, want in 2013 is er nog een daling van 1,7%. Een hockeystick voorspelling, lijkt het. Eerst de boel verder kapot bezuinigen, daarna gaat alles vanzelf beter.

Rajoy, de minister president, wil de BTW niet verhogen en zelfs de inkomstenbelasting verlagen. Hij noemt er geen datum bij, het zou ook na de crisis kunnen gebeuren, als Pasen en Pinksteren op één dag vallen. Maar het klinkt ferm, ook al weten al die werklozen en uit hun huis gezette mensen best dat de politiek, en Rajoy voorop, steeds het één belooft en het ander doet. Alle maatregelen worden genomen in het kader van het stimuleren van de economie, de groei en de koopkracht vergroten. Pardon? Ja hoor, we zijn op de bodem, het gaat niet verder omlaag, we gaan nu voor groei! Pardon? Bovendien heeft Rajoy de voormalig minister-presidenten Aznar (waarmee hij in onmin leeft en van zijn eigen conservatieve partij) en Gonzalez (van de socialisten, maar dan alweer een tijdje terug) geraadpleegd. Je weet maar nooit of de mastodonten nog iets bij kunnen dragen. Zou Rutte ook overleggen met JPB en Kok? Als hij dat al doet horen we er niet veel over. Ieder tijdsgewricht is anders, maar wie weet helpt het.

Naast de discussies met Europa heeft Rajoy ook nog eens financiële perikelen  met de autonome regio’s. Die denken in veel gevallen heel anders over het oplossen van de crisis en het terugdringen van de tekorten. Prominent in die discussie is Catalonië dat naast die financiële discussie ook nog een onafhankelijkheids agenda heeft. Die agenda brengt een palet aan andere onderwerpen over onderwijs, zorg en een andere verdeling van baten en lasten. Bovendien is Catalonië de eerste om die extra door de EU gegeven tijd ook op te eisen voor de eigen regio.

“Bezuinig je uit de crisis” is ook voor Rajoy een gepasseerd station, hij moet hier het ander doen en het één laten, zonder de EU in de wielen te rijden. Stap over die streep en verleg de grenzen van je starre politieke houding. Kijk maar eens naar Samsom en Rutte, die hebben af en toe een akkefietje over illegaliteit of inkomensafhankelijke zorgpremie, maar verder voeren ze gewoon radicale bezuinigingen door die de Nederlandse economie hebben losgekoppeld van de Duitse.

Tel uit je winst.