Net als bij veel televisie programma’s het geval is, is het met sommige verkiezingen ook zo. Je denkt dat je naar een programma kijkt dat alleen in jouw land bestaat en populair is, maar later blijkt het programma in de halve wereld te bestaan. So you think you can this or that of de Voice of Holland/America enzovoort enzoverder. Zo ook de verkiezing van de grootste vaderlander. Werd bij ons in 2004 Pim Fortuijn per abuis de grootste, na de verkiezing bleek Willem van Oranje die eer ten deel te vallen, zo was er nu een dergelijke verkiezing in Colombia. Na veel tussenstappen, en stemmingen is daar uiteindelijk, met grote voorsprong Álvaro Uribe Vélez gekozen.
Alvaro wie? Jawel de voormalig president die de FARC keihard aanpakte, de economie weer aan de praat kreeg en een veiliger Colombia achterliet in 2010 dan toen hij begon in 2002. Uiteindelijk heeft zijn aanpak geleid tot de vredesbesprekingen die nu lopen met de FARC.
Mijn favoriete Colombiaan werd bij het stemmen op de vijf laatst overgebleven kandidaten vierde met 4,78% van de stemmen, Uribe had 30,3%, nummer twee 17,5% en de laatste van het vijftal 4,7%. Het misstaat de Nobelprijswinnaar en schrijver van “Honderd Jaar Eenzaamheid” natuurlijk niet, vierde bij zo’n verkiezing. De verkiezing laat ook zien dat de actualiteit zwaarder woog dan historische of culturele overwegingen. Maar ik zou voor Gabriel García Márquez hebben gestemd!