De documentaire begint en eindigt, hoe kan het ook anders, bij Hugo Chávez, de pas overleden kleurrijke president die een verdeeld land achterlaat.

In deze laatste aflevering van Paul Rosenmöller en de strijd van Zuid-Amerika bezoekt Paul Venezuela, een land waar ik regelmatig over schrijf omdat ik er lang geleden heb gewoond.

Hugo, eens een keer niet in het rood

Eerst bij Marianne en Carlos, Chavistas die een woning hebben uit het woningbouwprogramma (naar analogie van het programma van Lula in Brazilië red.) van Chávez en zo uit een gevaarlijke sloppenwijk konden verhuizen. Ze waren hun huis kwijtgeraakt, waarom is niet helemaal duidelijk, en hebben een zoon in een rolstoel, daarom kwamen ze in aanmerking voor een van de appartementen. Marianne is fanatiek aanhanger van Chávez, ze adoreert hem en heeft alles aan hem te danken. Hij is door god gezonden en Marianne wordt er helemaal emotioneel van. Ook in de oude volkswijk La Vieja hebben ze Hugo hoog zitten.

Henrique Capriles

Henrique

Maar het land is ernstig verdeeld, bij de laatste verkiezingen stemde bijna de helft van de kiezers op Henrique Capriles. Die verdeeldheid lijdt ook tot geweld. De familie van studentenleider Manuela Bolivar is verscheurd sinds zij heeft gewerkt in de campagne van Capriles terwijl de rest van de familie chavistas zijn. Haar vader spreekt al meer dan een jaar niet meer met haar. Maar zij vindt dat de grondrechten geschonden worden door de partij van Chávez en dat de regering geen aandacht heeft voor het geweld in de samenleving. Zij geeft Chávez niet de credits voor het verbeteren van de leefomstandigheden van de allerarmsten, dat is te danken aan de hoge olieprijzen tijdens zijn regering. Andere presidenten hebben die nooit gehad. Wat mij betreft een versimpelde voorstelling van de realiteit.

Geboorteplaats

Dan naar de staat Barinas, in het zuiden, naar Sabaneta, de geboorteplaats van Chávez. Met een neef bezoekt Paul het ouderlijk huis van Hugo en bespreekt hun kindertijd. Bewondering opnieuw en tranen, het hoofd van de neef blijft te lang in close-up in beeld. Dan naar de school in Sabaneta waar de overleden president op zat. Telma Torres Gonzalez, een jeugdvriendin vertelt over die tijd. Ook weer bewondering, liefde en vriendschap en opnieuw tranen. Hugo is niet dood, hij leeft voort in de geest, we moeten hem blijven volgen.

Hekken

In Barinas  vond er in 2012 een gewelddadige politieke botsing plaats. Jason Valero werd daarbij vermoord door aanhangers van Chávez. De dader is nooit opgepakt. De vader van de jongen was zelf burgemeesterskandidaat geweest. De bedreigingen zouden volgens Paul de reden zijn voor de hekken en sloten van hun woning. Dat denk ik eerlijk gezegd niet. In Venezuela hebben al sinds jaar en dag alle huizen hekken voor deuren en ramen en dubbele sloten. Het is er al sinds jaar en dag onveilig. De net-niet-burgemeester wijt de meerderheid van Chávez aan de media, die onder controle van de regering staan. Paul gaat met de weduwe en broer van Jason naar zijn graf. Opnieuw tranen en emoties.

Slot

Het was verstandig om in Venezuela maar één thema te kiezen. Je kan niet om Hugo Chávez heen, waar je het ook over zou hebben gehad. De verdeeldheid van het land en de emoties bij beide kampen komen goed tot hun recht. Een mooie aflevering tot slot van deze serie. Er is een beeld geschetst van een deel van Latijns-Amerika zoals een fotoalbum. Daardoor ken je het continent niet, maar je kent het wel een beetje beter.

Een aanrader en een 8.