Ik weet niet of ik het erover moet hebben of dat ik het moet laten rusten. – Het is duidelijk dat ik er tóch iets over zeg. Al zeker vijfentwintig jaar ben ik een fan van Theo Nijland, een zanger, kleinkunstenaar, musicus, componist, wondermens. Wie naar de uitreiking is geweest van de Theo Thijssenprijs aan mij in 2009 kent hem, want hij trad in dat kader op in het Letterkundig Museum.

Toen ik hoorde dat hij met een viertal jonge talenten een nieuw theaterprogramma is begonnen, wilde ik er onmiddellijk naartoe. En toen ik op de site De Elitedit nummer beluisterde wilde ik helemáál, want in mijn oren is het misschien wel het mooiste lied van de eeuw. Het past bij me, qua muzikaliteit, qua tekstbehandeling, qua vertolking, qua intentie, qua innovatie.

Afgelopen vrijdag ging ik naar de premiere in De Kleine Komedie in Amsterdam. Ik had…