Al een paar nachten slecht geslapen, je vraagt je af hoe dat zou komen? Zo druk maak je je toch niet? Blijkbaar hakt het er flink in. Eerst je winkel op covid-19 voorbereiden en dan met je staart tussen je benen het front verlaten.

Na een meditatie, een langer dan gebruikelijke sessie op de hometrainer en de oefeningen voor de voetheffer verder gegaan met overleg met de eerste stuurman, de collega’s en invallers. De roosters staan, voor zolang het duurt.

De drukte op de winkelvloer is vandaag minder. Heeft iedereen z’n stapeltje in huis, of zou er nog een ronde komen. Het beeld in boekhandelsland is divers. Van winkels die gesloten zijn naar winkels met een business-as-usual instelling en alles wat daartussen zit. Aangepaste openingstijden (wij ook), beperkt aantal klanten in de winkel (gaan we denkelijk ook doen).  Hygiëne en afstand-houden maatregelen doet iedereen wel denk ik, alhoewel niet alle klanten van dit alle gediend zijn. Morgen gaan we over op pin-only!

Je hoort het ook van scholen. De ene school had de leerlingen dinsdag alweer in het gewone rooster, maar dan op e-afstand, de andere school worstelt op donderdag nog met de vraag hoe ze de leerlingen aan de praat krijgen en houden.

Ben reuzeblij met alle moderne communicatiemiddelen en bezorggrutters. Ook met lieve mensen die aanbieden boodschappen te doen, of te koken. Want lieten de ik-moet-wcpapier-hamsteren-beelden de donkere kant van mensen in denkelijke nood zien, denken aan de minder fortuinlijke buurman is de lichtere kant daarvan. Gelukkig hoor je dat ook veel om je heen.

Ook deze tweede dag thuisisolatie was weer zo voorbij. Wel staan er nu ook wat privé projecten op de lijst, denk niet dat ik me iedere dag de hele dag met de winkel hoef bezig te houden. Zo heb ik na meer dan vijf jaar het bloggen weer opgepakt.

Afgelopen zaterdag stond Barbara van Beukering op de agenda. Ik zou het gesprek met haar doen, pas de vierde keer in mijn korte boekhandelaarsleven. Maar ja, covid-19 hè? We plannen een andere datum als de storm is gaan liggen. Met haar boek “Je kunt het maar één keer doen maakt ze bespreekbaar wat blijkbaar voor veel mensen een taboe is: sterven. Aan de hand van verhalen uit haar eigen leven, een handjevol deskundigen op het gebied van stervensbegeleiding en verhalen van tien BN’ers laat ze je zien dat je het er toch beter maar wel over kan hebben. Ik moest af en toe een traantje wegpinken en aan mijn eigen verhalen denken. Als je met sterven te maken krijgt kan je steun vinden in en aan dit boek.
Uitgegeven door Uitgeverij Spectrum, Amsterdam 2020
bestel hier

Amsterdam 19-03-2020