Na de ochtendrituelen de flat eens flink doorgelucht, alle ramen open. Ik doe iedere dag wel ramen open, maar vond het lekker nu alles open te gooien. Daarna gedurende de dag dingen voor de winkel gedaan, het boek van Mensje van Keulen uitgelezen en aan een nieuw boek begonnen. Nog niet veel tijd besteed aan de privé projecten, maar daar is nog veel tijd voor de komende weken. Ik verveel me allerminst, maar toch duren de dagen langer, lijkt het.

In de boekhandel is het net alsof het altijd zo geweest is, klanten snappen het, wij gaan er goed mee om. Het winkelend publiek ziet er ook anders uit. Er staan rijen voor de slager, maar in de bloemenwinkel komt niemand. Die hebben dan wel weer een hausse aan bezorgbestellingen. Bij de supermarkt ook een rij, in plaats van een rij scholieren zoals normaal tijdens de middagpauze, staan nu de gebruikelijke klanten in de rij.

Ik begrijp de optimistische toon van het RIVM niet. We zitten nog steeds in het gebied van de exponentiële groei en ver achter in tijd Italië en Spanje bijvoorbeeld. Je kan landen niet zomaar vergelijken natuurlijk, samenstelling bevolking, staat van de medische zorg en capaciteit, dat soort dingen. Maar het lijkt er toch op dat we veel hogere getallen gaan zien dan ze ons nu doen geloven. Ik hou ook m’n hart vast over het aantal volledig uitgeruste IC’s. We gaan het allemaal meemaken. Zelf kan je er verder toch niets aan doen, anders dan de richtlijnen te volgen, thuis te blijven als dat geïndiceerd is, op je werk voorzorgsmaatregelen in acht nemen. Of, om met de Griekse filosoof Epictetus te spreken: Er is slechts één weg naar geluk en dat is op te houden met je zorgen maken over dingen waar je geen invloed op hebt.

Met een knipoog: Macron riep vandaag de internet providers op om porno in een lagere resolutie aan te bieden, dan is er minder belasting voor het toch al drukke internet. Sinds de lockdown is het kijken van porno met 50% toegenomen. Die had je ook niet zien aankomen …

Sinds ik van mijn hobby een beroep heb gemaakt en ik door het leven ga als boekhandelaar ga ik anders met boeken om. Enige tientallen jaren heb ik geen boek van de hand gedaan en alles meegesleept naar de verschillende landen en steden waar ik heb gewoond. Maar bij de eerste braderie die we organiseerden op het winkelpleintje heb ik het merendeel van mijn Engelstalige pockets van de hand gedaan voor 0,50 cent en 1 euro. Bijzondere pockets heb ik wel bewaard, maar die zijn op de vingers van twee handen te tellen. Bij de volgende braderie waren mijn kinderboeken aan de beurt. Diverse titels heb ik in de loop der jaren aan mijn kinderen gegeven, maar het was allemaal te saai en oubollig. Een paar heb ik er, om nostalgische redenen, gehouden. Bijvoorbeeld een uit elkaar vallend exemplaar van het eerste deel van Pietje Bell. Ik werd toen nog Denny genoemd en zag er niets verkeerds in om in boeken te kleuren. Een jaartal staat er niet in, maar als ik dit boek in mijn kamer van die tijd projecteer was het in ieder geval in Amsterdam, ik zal zeven of acht geweest zijn, wat ons situeert in 1960 of 1961. Dat waren nog eens tijden.

Zanger van de dag is Joni Mitchell, Canadese die al in 1971 haar mooiste LP maakte: Blue met daarop haar, voor mij, mooiste lied: A case of you. Dit nummer is door velen gecovered, onder andere door Prince en Ana Moura.

Pietje Bell, door Chr van Abkoude, de eerste druk was in 1914, dit exemplaar is van latere datum, uitgegeven door uitgeverij Kluitman, Alkmaar
bestel hier

Luister hier naar A case of you op Blue
Luister en kijk hier naar A case of you, live in 1983 in Londen, met een veel lagere stem en intonatie dan de track op Blue