Goed geslapen maar wel vroeg wakker, naast de ochtendrituelen ook wat huishoudelijke werkzaamheden.

Natuurlijk eerst gekeken hoe het met NOW en TOGS staat. Voor beide regelingen staat dat de loketten opengaan op 6 april, laten we hopen dat het soepel verloopt.
Maart is achter de rug en ik kijk er met gemengde gevoelens op terug. We hebben nog net een stuk Boekenweek meegenomen voordat Corona toesloeg. Ik moest, met forse tegenzin, in isolatie, want risicogroep. Daarna waren het mijn dappere dames en heer die de winkel hebben opengehouden. Zonder mijn collega’s was de winkel dicht geweest, ik ben enorm trots op ze en dankbaar dat ze dit gedaan hebben. Het karakter van de winkel is ook veranderd, we zijn nu een afhaal- en bestelwinkel geworden met aangepaste openingstijden. In die vorm zijn we nu de tweede week ingegaan, spannend ook hoe dat zal gaan.
Vandaag verder natuurlijk deel van de administratie gedaan, zo’n maand moet ook boekhoudkundig afgesloten worden.

In heel veel landen, lees ik in de internationale pers, is men nu bezig met het serum van genezen covid-19 patiënten, de antistoffen of restanten in het serum van het virus zouden weer kunnen helpen bij de bestrijding van mensen met covid-19. Het lijkt erop dat ieder land hier, net als bij de bestrijding, zijn eigen weg gaat, zijn eigen wiel aan het uitvinden is. Das toch raar? Kan dat niet binnen de EU of WHO? Of gebeurt dat wel, maar lees ik er niets over. Ik mag het hopen.
Maurice de Hond heeft een interessant betoog over de overdracht van het virus en de absolute luchtvochtigheid, zeer de moeite waard om te lezen! Zijn zoon Marc denkt alweer vooruit: hoe gaan we straks de boel weer opstarten! Ik hoop dat we hier snel praktisch handjes en voetjes aan kunnen geven.

Vestdijk. Daar zeg je me wat. Vestdijk. Van zijn romans zijn er een zestal nog in druk, van zijn essays en brieven meer. Adriaan Roland Holst zei over Vestdijk ‘O gij, die sneller schrijft dan God kan lezen!” en zo was het. Vestdijk heeft een enorm oeuvre nagelaten. Ik was in de jaren zeventig van de vorige eeuw helemaal in de ban van zijn romans. Die heb ik allemaal gelezen, ik vrat ze. Veel los werk gekocht, maar vanaf 1978 verzamelaar van het verzameld werk. Dat gaat met horten en stoten, veel jaren in het buitenland helpen daarbij ook niet. Inmiddels ontbreken er nog 11 van de 52 zoals je kan zien op het verfomfaaide papiertje dat ik altijd in mijn portemonnee heb. Ergens in de tijd heb ik besloten dat de boeken mooier waren zonder stofomslag. Nu staan ze in verschillende stadia van verkleuring in mijn kast. Inhoudelijk kom ik misschien ook nog wel terug op de oude meester, wellicht herlees ik Kind tussen vier vrouwen of de Anton Wachter romans, de laatsten alleen nog leverbaar als hoorspel.

Toen ik de radio aandeed vanmorgen klonk daar het bekende Mijn hart kan dat niet aan van Amsterdammers kopen hun boeken bij een Amsterdamse boekwinkel , de keus voor muziek van de dag was gemaakt. Daarmee is La Spigt ook de meest genoemde kunstenaar in deze rubriek, in aflevering 6 met een nummer en aflevering 11 met een bundel. Ik heb haar pas ontdekt toen we in Curitiba woonden ergens aan het prille begin van deze eeuw en ik heb een sterke voorkeur voor haar Nederlandstalige werk boven het Engelstalige. Met dat laatste is ze ooit begonnen en daar is ze inmiddels weer teruggekeerd, háár voorkeur is anders, lijkt.

Bestel hier Kind tussen vier vrouwen
Bestel hier de Anton Wachter romans als hoorspel

Lees hier het artikel van Maurice de Hond
Lees hier het artikel van Marc de Hond

Luister hier naar Mijn hart kan dat niet aan
Kijk en luister hier naar Isis