Weer onrustig geslapen, veel wakker geweest en pas laat echt in slaap gevallen. Daardoor ook laat op, niet alle ochtendrituelen kunnen doen. Ook mijn tweede dappere dame is nu thuis met griepachtige verschijnselen (je denkt meteen Corona natuurlijk, eigenlijk weet je het) en er moesten dingen geregeld worden. De winkel was vandaag dus dicht. Een van de buurmannen heeft een briefje op de deur gehangen voor ons. Morgen zijn we wel open, daarna moeten we de ontwikkelingen even afwachten. Hier laat ik het even bij voor vandaag.

Eén van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen is Fado Alexandrino van António Lobo Antunes. Vier oud-militairen komen tien jaar na de Anjerrevolutie bij elkaar in een kroeg en vertellen elkaar verhalen over de tijd dat ze samen vochten in Mozambique tegen de revolutionairen, hun rol in de Anjerrevolutie van 1974 en het hier en nu. Ze vertellen hun verhaal aan een vijfde man die nauwelijks deelneemt aan het gesprek. De met drank overgoten avond eindigt ’s morgens vroeg op dramatische wijze in een bordeel. Naast het intrigerende verhaal is de manier van vertellen bewonderenswaardig. Voortdurende verandering van perspectief, in tijd, plaats en verteller in wat vaak geschreven is in een stream-of-consciousness maken wel dat je erbij moet blijven. Het boek is helaas niet meer leverbaar.
De Anjerrevolutie was in 1974, vijf jaar eerder waren we, gedwongen, teruggekeerd naar Nederland. Ik was toen 15 en op het schoolplein van Camilo Castelo Branco spraken mijn klasgenoten verhuld over broers die moesten vechten in Angola of Mozambique tegen de rebellen van de UNITA, FLNA en Frelimo. Namen die we niet mochten kennen, maar ja. Gefluister is er altijd. Maar de PIDE, de geheime politie ook, ook op school en ook in het boek van António Lobo Antunes.

Boudewijn de Groot verzorgt de muziek vandaag. Een aantal nummers van hem markeren verschillende periodes in mijn leven, zoals bijvoorbeeld Avond ruim twintig jaar geleden toen ex#2 en ik vol vertrouwen naar de toekomst keken. Het zinnetje Want je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij had ook voorspellende waarde, bleek. Natuurlijk Testament, in mijn jonge jaren en zo nog wel een paar titels. Het lied dat altijd met me meegereisd is, Jimmy, heb ik met mijn krakend valse stem voorgezongen aan mijn kinderen, vooral ook het refrein. Dat dochterlief nog een blauwe maandag les heeft gekregen van Jimmy was later pas en wel grappig eigenlijk. Ik denk dat ze één van de weinigen was in de klas die wist wie hij was.

Fado Alexandrino door António Lobo Antunes, vertaald uit het Portugees door Harry Lemmens, uitgeven door uitgeverij Ambo Anthos in 2007

Luister en kijk naar Avond, samen met Frank Boeijen live in Antwerpen 2015
Kijk en luister naar Testament
Luister en kijk naar Jimmy