Ook op tweede paasdag bellen er mensen naar de winkel, dat past wel bij de 24 uurs economie! Hoogtepunt van de dag was het bezoek van dochterlief, aan de andere kant van de gang. Ze face-timede zoon#4, zodat we even gezellig met z’n drieën hebben gekeuveld. Daarna heeft ze oude fotoboeken bekeken, met name van de periode in Curitiba, waar ze geboren is. Ik kijk nu al uit naar het volgende bezoek. Want ook al hebben we dagelijks contact, elkaar echt zien is toch anders. De fase van een echte omhelzing is nog niet aangebroken, ook daar kijk ik naar uit.

Overal in de wereld worden statistici losgelaten op de covid-19 cijfers. Overal zijn het de ouderen met een hogere mortaliteit, zijn het meer mannen dan vrouwen, is er vaak sprake van overgewicht en nog zowat van die dingen die we inmiddels weten. Het RIVM  rapporteert hart- en vaatziekten als grootste onderliggende kwaal bij overledenen. CarePoint in de VS vindt juist chronische nieraandoeningen als grootste onderliggende aandoening. Een verklaring daarvoor is er nog niet. Uit ander onderzoek in de VS bleek al dat juist de zwarte bevolking het hardst getroffen is, laag opgeleid, arm, slechte levensomstandigheden. De nivellerende werking die men het virus wel eens toedicht, lijkt in ieder geval in de VS niet op te gaan.

De Colombiaanse Melba Beatriz Escobar de Nogales beschrijft in De schoonheidssalon hoe Karen Valdés, een jonge arme vrouw, Cartagena de Indias verlaat om haar geluk te beproeven in de hoofdstad. Het verhaal wordt verteld door Claire Dalvard, een psychoanalytica die een schoonheidssalon voor rijke vrouwen bezoekt en daar behandeld wordt door Karen, die daar een baan gevonden heeft. Nadat al haar spaargeld is gestolen ziet ze geen andere uitweg dan naast haar baantje te gaan werken als escort. De verhalen die ze hoort in de salon en van haar escortklanten komen uiteindelijk bij elkaar, met fatale gevolgen. Mooie inkijk in de gewelddadige politieke en maffia macho wereld van Bogotá.

Vandaag dan eindelijk tijd voor de Franstalige Vlaamse troubadour (De troubadour waarmee Lenny Kuhr in 1969 het songfestival won vond ik destijds fantastisch!). Na deze Vlaming blijft er eigenlijk alleen nog de joods-amerikaanse troubadour over, dan zijn voor mij de echt groten op. Ik weet niet wanneer Brel mij voor het eerst greep, gek genoeg. Misschien in diezelfde studententijd waar zoveel muziek van is blijven hangen? Misschien later? Brel was allang beroemd toen ik in 1971 ging studeren, sterker nog, hij was toen al gestopt. Maar hij reist al jaren met me mee, vooral Voir un ami pleurer ligt me na aan het hart.

Bestel hier De schoonheidssalon door Melba Beatriz Escobar de Nogales, oorspronkelijke titel La casa de la belleza vertaald door Mia Buursma en uitgegeven doorAtlas Contact, Amsterdam 2018

en luister hier naar De troubadour door Lenny Kuhr op het eurovisie songfestival in 1969, in het Madrid van Francisco Franco

Luister en lees hier Voir un ami pleurer door Jacques Brel

Lees hier het artikel in de Washington Post
Lees hier het bericht van het RIVM (doorklikken naar grafieken)