We waren weer open vanmiddag! Heel veel mensen zijn blij dat we open zijn en houden zich keurig aan de RIVM voorschriften. Daar zijn wij ook blij mee. Toch zijn er na zoveel weken intelligente lockdown mensen die de handschoentjes niet aan willen doen, of met kleine kinderen willen snuffelen, of de anderhalve meter niet in acht nemen. Das jammer. Ik lees op Facebook en blogs dat dat ook voorkomt in andere winkels, in de supermarkt en het OV. Er is blijkbaar een groep mensen die het niets uitmaakt en niet denkt wat het voor een ander kan betekenen.

Vandaag voor het eerst sinds meer dan een jaar gefietst, voorwaar een mijlpaal. Dat ik het fysiek wel weer zou kunnen was al een tijdje duidelijk, maar tussen mijn oren zat het niet goed, ik durfde niet. Gister vertelde mijn Barcelonese vriendin dat ze haar fiets weer in orde aan het maken was, ze mag zaterdag weer gaan fietsen, ook in Spanje worden de teugels gevierd. Dat was het zetje dat ik nodig had blijkbaar. Ik vierde ook de teugels in mijn hoofd. In plaats van de matineuze ochtendwandeling heb ik er een matineus fietstochtje van gemaakt dat naar meer smaakt. Ik denk dat de intrinsieke motivatie ook komt van de afkeer die ik nu voel om straks met het OV te gaan, afstand en mondkapjes ten spijt. Het lijkt niks bijzonders misschien, fietsen, maar ik ben erg blij met deze stap!

Na Fernanda Melchor’s Orkaanseizoen in aflevering 37, weer een Mexicaanse auteur en weer een met buitensporig geweld. Het Mexico van de laatste decennia brengt ook de literatuur voort die daarbij hoort. Het boek van Emiliano Monge is verder van opzet geheel verschillend van dat van Melchor. Het is een gewelddadige Romeo en Julia, tegen de achtergrond van mensensmokkel en mensenhandel en een wrede pater die een weeshuis bestiert, en in zijn territorium ook die smokkel en handel in mensen. Estela en Epitafio groeien op in zijn weeshuis, houden van elkaar maar worden door de pater uit elkaar gedreven. Ze komen terecht in de mensenhandel door groepen vluchtelingen uit Midden-Amerika op weg naar Noord-Amerika te ontvoeren en te verkopen als slaven of prostitués. Overigens worden nergens de namen van die landen gebruikt. Estela en Epitafio trekken naar elkaar en hebben ieder voor zich besloten zich te onttrekken aan de lange armen van pater Nicho. Maar ze worden door hem verraden en door Sepelio, rechterhand van Epitafio en ook uit het weeshuis, in de val gelokt. Het verschroeide land is een bijzonder boek, je weet heel lang niet wat er nu precies aan de hand is, pas tegen het einde vallen de puzzelstukjes in elkaar. Het laat ook veel open en roept vragen op.

In 2002 was ik met zoon#3 in Concerto in de Utrechtsestraat en klonk er een wondermooi lied, hard en doordringend, door de winkel. Zoon#3 gevraagd te vragen wie dat was. Het was Motherland van Natalie Merchant op haar CD Motherland. Gekocht natuurlijk en sindsdien is mevrouw Merchant met me meegereisd. Na haar periode met 10.000 Maniacs was haar eerste soloalbum Tigerlily meteen ook haar meest succesvolle, commercieel gezien. Voor mij blijft dat Motherland, waar ze een vollere, hesere stem heeft dan in eerder werk. Af en toe kom ik een fan tegen van haar als haar muziek in de winkel opstaat.

Bestel hier Het verschroeide land door Emiliano Monge, oorspronkelijke titel Las tierras arrasadas, vertaald door Arie van der Wal en uitgegeven door Wereldbibliotheek, Amsterdam 2020

Luister en kijk hier naar Motherland door Natalie Merchant
Luister en kijk hier naar Kind and generous door Natalie Merchant