Dat je soms minder wakker bent dan je denkt gebeurde me vanmorgen toen ik de afvalcontainer met mijn OVchipkaart probeerde te openen en meteen irritatie voelde opkomen. De container wil wel eens vol zitten namelijk. Maar ik wilde me toch niet ergeren aan mezelf, ben het goede kaartje gaan halen en heb daarna de ochtendwandeling ingezet. Vijfentwintig konijnen telde ik vanmorgen, het record staat op 34.
Na een lang 4 en 5 mei weekend was de winkel vanmiddag weer open. Door het lange weekend waren er veel dozen uit te pakken en, wat veel leuker is, veel klanten die we blij mochten maken een besteld boek.
Rutte laat de boel los, is dat de samenvatting? Zoveel sneller dan gedacht, dan ik dacht. Het zal testen en traceren worden, zie daarover eerdere blogs! Ouderen en kwetsbaren blijven thuis, tot er een vaccin is. De mondkapjes doen ook hun intrede buiten de zorg! Daarnaast een pallet aan versoepelings-maatregelen. Ik mag hopen dat het allemaal werkt.
In Spanje is de noodtoestand verlengd, met steun van de Basken, die in ruil daarvoor de toezegging kregen dat er overlegd wordt met de regio’s bij het versoepelen van de maatregelen. De Catalanen hebben tegengestemd.
In het Portugese Vila Nova de Famalicão, waar ik een paar levens geleden een deel van mijn jeugd doorbracht, gaat de gemeente deze week mondkapjes en handschoenen uitdelen. Iedere inwoner krijgt een masker en een paar handschoenen, ter voorbereiding op het versoepelen van de lockdown maatregelen. Even los van het feit hoe lang je kan doen met een kapje en een paar handschoenen, is het duidelijk dat hier centralistischer gedacht wordt dan in Nederland wat dat betreft. In het bericht van Cidade de Hoje staat ook niet vermeld of de ongeveer 135.000 inwoners hierna ook aanspraak kunnen maken op meer persoonlijke beschermingsmiddelen. Het gaat in dit soort dingen om het gebaar en dat ziet er mooi uit.
Ruim vijftig jaar geleden was Vila Nova de Famalicão nog een dorp, misschien een heel klein stadje, met een wekelijkse veemarkt en ossenkarren in het dagelijks straatbeeld. Nooit ben ik de geur vergeten van het winkeltje in het centrum, tegenover Hotel Garantia, waar je papier in soorten en maten kon kopen, daar kon ik nooit aan voorbijgaan! Mannen in schortjassen en stofmouwen, eindeloos veel kastjes en laatjes, niemand had haast. Een andere geur die onlosmakelijk is verbonden met die tijd en plaats is die van pão torrado con açúcar e canela, geroosterd brood met suiker en kaneel. Dat was vaste prik bij het ontbijt in Hotel Garantia, waar we dagen, of waren het weken, verbleven voordat we in ons huisje op de berg gingen wonen. Van de ene geur komt de andere: die van gepofte kastanjes in het najaar. In mijn herinnering waren het altijd oude vrouwtjes die zich ontfermden over de houtskool en de kostbare vruchten. Heerlijk. U ziet het, nostalgie alom, het waren de jaren des onderscheids, dacht ik.
De lokale FC speelt nu op het hoogste niveau en niet eens onverdienstelijk. Ik heb er zelf nog een blauwe maandag balletjes getrapt op een modderveld, niet echt mijn ding. Daarna heb ik ook een tijdje op die destijds andere nationale sport gezeten: rolhockey, maar eerlijk is eerlijk, ook dat was niet aan mij besteed.
Na 49 dagen boeken en muziek in dit blog is het tijd voor de meester zelf.
Ik weet niet wanneer Bob in mijn leven kwam, het voelt alsof hij er altijd is geweest. De periode dat ik het meest intens naar hem heb geluisterd was in 2001-‘02 toen ik wekelijks, en van 2003-’04 twee-driewekelijks, de vier uur durende rit naar Telêmaco Borba maakte en een paar dagen later in omgekeerde richting. Ik had “alle” liedjes en heb die, als ik alleen reed, ettelijke malen gedraaid. Dat waren dus best wat uurtjes Dylan! Misschien heb ik die cassettebandjes nog ergens. Na Brazilië nooit meer gedraaid, die bandjes dan, Dylan wel natuurlijk.
Geen boekbespreking vandaag, maar wel een aanbeveling: hieronder wat boeken die niet meer te bestellen zijn via internet, maar waarvan we nog een laatste exemplaar in de winkel te koop hebben. De eerste drie zijn mede het materiaal waarop de Zweedse Academie zich baseerde om hem de Nobelprijs voor de Literatuur 2016 toe te kennen vanwege Het scheppen van nieuwe poëtische uitdrukkingsvormen in de grote Amerikaanse liedtraditie.
Bob Dylan, liedteksten 1962-1973, tweetalig
Bob Dylan, liedteksten 1974-2001, tweetalig
Bob Dylan, liedteksten 2001-2012, tweetalig
Bob Dylan, Tarantula
Luister hier naar The freewheelin’ Bob Dylan door Bob Dylan, hele album
Luister hier naar The times they are a-changing, van Bob Dylan, hele album
Luister hier naar With god on our side, Bob Dylan en Joan Baez, Newport Folk Festival 1963
Luister en kijk hier naar Blowing in the wind met Bob Dylan en Joan Baez
Luister hier naar Diamonds and rust door Joan Baez, over Bob Dylan
Dag Dennis,
Bob Dylan is ook een oude held van mij. Het begon met Another Side of Bob Dylan in 1964. Het eerste stickje. hielp om allerlei verborgen betekenissen in die plaat te horen. Ik heb die grijs gedraaid.
Dylan verliet de folktraditie en werd elektrisch. Van zijn fans mocht dat niet: verraad! Wat een onzin. Prachtige muziek. Subterranean Homesick Blues, Highway 61 Revisited, Blonde on Blonde. In 1968 John Wesly Harding en Nashville Skyline. Wat een muziek, klassiek! Daarna werd het naar mijn smaak wat minder: Selfportrait uit 1970 was vreselijk.
Bob Dylan, Robert Zimmerman oorspronkelijk, heeft geflirt met zijn Joodse wortels, zelfs met een zoon lessen gevolgd bij een chassidische rabbijn in Minneapolis. Ook heeft hij zich een tijd met evangelisch christendom bezig gehouden, dat heeft platen met een kruis op de hoes en Jezusliedjes erin opgeleverd: Saved and Slow Train Coming. In Neighborhood Bully is hij opgekomen voor Israël. Maar na beginjaren ’70 heb ik hem niet meer zo gevolgd. ‘Don’t follow leaders, watch the parking meters’ zong hij, en zo is het.
De Nobelprijs voor literatuur vind ik wat wonderlijk, maar wat doet het er toe?