Vandaag laat ik leeftijdgenoot Theodor Holman aan het woord, dit is uit zijn dagelijkse column van vandaag 25 mei:

… Hoe schadelijk is het als ik er maar een beetje op los leef? Hoe groot is de kans op besmetting als ik een biertje drink in een café, met iemand gewoon uit eten ga, op een receptie buiten blijf staan, niemand een hand geef en ik doe een kapje voor als ik met de tram naar huis ga en ga gewoon naast iemand zitten die ook een kapje draagt.
Kan dat veilig?
Volgens mij kan niemand dat met zekerheid zeggen. Zelfs het RIVM niet. Er wordt dus veel aan onze eigen verantwoordelijkheid overgelaten.
Bij twijfel niet doen, zou ik zeggen.
Maar ben ik bestand tegen die sociale druk?

Ik kan het niet beter verwoorden, we zitten duidelijk in hetzelfde schuitje. Ik heb mezelf het perspectief gegeven dat ik rond de vijftiende weer ga werken in de boekhandel. Eén van mijn OMT leden vroeg onlangs, wat is het verschil tussen vandaag en over drie/vier weken? Waarschijnlijk niet veel, het virus waart dan nog altijd rond. je weet alleen dat er twee weken na de versoepelingen van 1 juni al dan niet nieuwe haarden zijn ontstaan.

Toen ik afgelopen zaterdag tegen mijn inval-zaterdagcollega had gezegd dat ik Rustig aan, tijger van Joost de Vries alweer snel terzijde had gelegd kon ze haar verbazing niet op! Zondag het boek weer ter hand genomen en eerlijk is eerlijk, het is een heerlijk boek. In een zevental verhalen neemt De Vries je mee in de wereld van de millennial, op een ironische, vrolijke, soms cynische manier, kijk je mee naar relaties, feesten en reizen binnen een groep vrienden die “alles” meehebben. Vooral de intermenselijke verhoudingen komen goed tot hun recht. De titel van het boek komt uit het verhaal Brief uit Menorca II. Waar een man zich even terugtrekt op de badkamer en dat tegen zijn spiegelbeeld zegt vóór het zover komt met Sylvia, die op de rand van het bed zit. Ze hoort het.
Ik weet ook wel wat ik er minder aan vond, het noemen van veel auteurs en titels en het gebruik van citaten. Dan denk ik wel eens, ja ja, Joost, je leest heel veel, dat weten we nu wel.
Bestel hier Rustig aan, tijger van Joost de Vries, uitgegeven door Das Mag, Amsterdam, april2020

Nog zo’n saxofoongrootheid: Coleman Hawkins. Van zeggen ze dat hij de tenor-saxofoon echt een plaats in de jazz heeft gegeven. Lester Young, die later Pres werd genoemd zegt As far as I’m concerned, I think Coleman Hawkins was the President first, right? As far as myself, I think I’m the second one. Tis maar dat u het weet!
Kijk en luister hier hoe Coleman Hawkins in een jazzcafé improviseert op Loverman en let op hoe hij het koord van zijn saxofoon over z’n hoofd doet zonder z’n hoed af te zetten , 1958   
Kijk en luister hier naar Jumpin’ with the Synphony Sid met Coleman Hawkins en zijn kroonprins Lester Young, 1963

Lees hier aflevering 8 van Berichten uit de boekhandel door mijn collega Marjoleine Wolf