Aftellen: -13

Het is gek, nu ik mezelf een datum in het vooruitzicht heb gesteld blijken er ineens nog dingen te zijn die ik af wil hebben voor het zover is. Elf weken geleden heb ik een lijstje gemaakt, het meeste daarvan is klaar, maar een drietal hardnekkige niet dringende klussen heb ik weggeprocrastineerd. Naar later dus, maar dat later is ineens bijna nu. Eén van de drie gaat me nog wel lukken, de andere twee gaan ondergronds. Niemand weet ervan, dus dat kan makkelijk.

Maduro en Guaidó, de de-facto president en de gekozen president van Venezuela, hebben een akkoord gesloten om gezamenlijk met fondsen via en van de panamerikaanse gezondheidsorganisatie het corona virus te bestrijden. Details over hoe ze dat gaan doen zijn niet bekendgemaakt, maar het is een opmerkelijke stap in de al jaren voortdurende patstelling tussen de twee kampen. Een patstelling die heeft geleid tot nog meer armoede en strijd en de stroom vluchtelingen heeft doen aanzwellen. Veel vluchtelingen die in erbarmelijke omstandigheden verkeren in de omringende landen, met name in Colombia, sinds de virus uitbraak keren nu terug naar Venezuela. Bij de officiële grensovergangen zijn er de afgelopen weken zo’n 55.000 geteld, in werkelijkheid zijn het er veel meer. Ze hopen thuis beter te kunnen overleven dan in de landen die onder strenge lockdowns geen enkele voorziening hebben voor hen. Ik mag hopen dat dit akkoord het begin is van een vorm van entente, alhoewel ik daar een hard hoofd in heb.

Ambtenaar Belmiro is zo’n heerlijk boek waarin niets gebeurd en er toch steeds onderhuidse spanning is. Belmiro is ambtenaar in Belo Horizonte, voordat het een miljoenenstad werd, hij is een soort van tevreden met zijn werk en vriendengroep. Toch heeft hij last van onrust, van onbestemde gevoelens en verlangens. Hij is vrijgezel en schrijft dagboek ter voorbereiding op zijn memoires en is daar immens vol van. Hij woont bij zijn zussen die meer van hem hadden verwacht dan dit kleurloze bestaan. Belmiro is verliefd op een onbereikbare jonge dame uit de hogere stand. Kansloze missie. Maar hij volgt wel haar wel en wee. Hij onttrekt zich aan de broeiende onrust in de stad. De stijl is anders, maar net als bij Proust of Voskuil kan je niet stoppen met lezen. Ik hoop dat er meer werk van de Braziliaan Cyro dos Anjos wordt vertaald en het niet blijft bij dit pareltje uit 1937!
Bestel hier Ambtenaar Belmiro, door Cyro dos Anjos, vertaald uit het Portugees door Harry Lemmens, uitgeven door Koppernik, Amsterdam, september 2019

Vandaag Caribische muziek van verschillende signatuur, uit Venezuela, Cuba, Colombia, Midden-Amerika, Sant Domingo. Heerlijk, voor een keer weer. Het roept herinneringen op aan mijn tijd in dat gebied en de alomtegenwoordige salsa en cumbia. Op de autoradio, in de bus bij een personeelsuitje, op pleinen en in kroegen. Maar er is natuurlijk veel meer. Zo had ik het eerder over Maite Hontelé, Buena Vista Social Club, die passen ook ergens in dit plaatje. Zangers zoals Juan Formell y los Van Van , Monchy Capricho, Rubén Blades of Domingo Garcia