Aftellen: -2

De balans opmakend van een kwartaal thuiszitten doordat er een gezondheidsrisico was en is door een virus moet ik een aantal dingen constateren. Ik kan makkelijk heel lang alleen zijn. Ik kan er niet tegen om op afstand toe te kijken. Ik mis sommige mensen meer dan ik kan uitleggen. Ik ben ineens geen radiomens meer. Dat klinkt nog heerlijk tegenstrijdig ook.
Maar zo was het wel. Ik heb geen enkele moeite met alleen zijn want ik ben altijd bezig, zo bezig dat dagen soms tekort waren zelfs. De radio ben ik na een tijdje grotendeels mee gestopt, ik kon het woord corona niet meer horen. Het kwam wel een keer of vijftig per uur langs. Voordeel was dan weer wel dat ik een aantal literaire podcasts heb ontdekt! De winkel op z’n beloop laten was natuurlijk uit den boze, maar ik heb enorm de neiging moeten onderdrukken om me overal mee te bemoeien, ik denk dat dat grotendeels wel gelukt is, maar niet altijd. Ik heb meer geappt dan ooit tevoor, met dierbaren en anderen. Dat was verrassend. Ik ben geen communicatieheld en heb me voor mijn doen meer dan dapper geweerd de afgelopen drie maanden.
Daarnaast is mijn conditie verbeterd, ben ik afgevallen, heb ik een aantal projecten eindelijk kunnen afmaken (en een paar niet), heb ik veel mooie boeken gelezen, mooie muziek geluisterd, mis de TV nog steeds niet, fiets ik weer (!), heb tig dingen gekokkereld, waaronder een twintigtal quiches (ik heb voor een paar maanden genoeg lunch in de vriezer liggen) en, last but not least, heb me een beeld gevormd van hoe het hierna verder zou kunnen.
Dat is mijn persoonlijke balans, grof geschetst en voor wat het waard is.

Nu het voetballen in verschillende landen weer is begonnen is het belangrijk te weten dat het stadion van FC Famalicão is goedgekeurd door de Portugese voetbalbond. Of het daarmee ook voldoet aan de normen van de UEFA is nog niet duidelijk. Wel belangrijk, want het is niet alleen theoretisch dat Famalicão het komend seizoen meedoet in een Europese competitie!

Het tweede boek dat ik wil herlezen als ik in dat hutje op de hei zit is Het Bureau van Han Voskuil. Het in zeven delen uit ruim 5000 pagina’s bestaande werk kwam uit tussen 1996 en 2000. Ik was een van die gekken die bij ieder deel bij wijze van spreken op een matje voor de boekhandel lagen. Ik heb de boeken verslonden, maar er zaten nogal wat maanden tussen lezing van de verschillende delen, dat wil ik nu goedmaken door het een keer achter elkaar door te lezen. Ik hoef niet verder in te gaan op het plot, dat is er niet, of het onderwerp, dat veronderstel ik maar even bekend. Zo heerlijk beheerst zo weinig laten gebeuren en dat dan zo briljant opschrijven. Daar wil ik nog een keer van genieten.
Tot mijn verbijstering is Van Oorschot gestopt met de herdruk van delen zodat er nu nog maar vier delen in druk zijn. Die zullen ze er ook wel uit laten lopen. Erger nog is wat Frida Vogel’s dagboeken is overkomen, die zijn in prijs opgeheven! Ik herken hierin mijn geliefde uitgeverij niet meer.

Joan Baez, de vrouw die Bob Dylan op weg hielp in zijn carrière. Das vast vloeken in de kerk van his Bobness, maar het klopt wel. Baez ontwikkelde zich van folkzanger tot alleszinger en is altijd dicht bij zichzelf gebleven. Al meer dan zestig jaar komt ze op voor de goede zaak: gelijkheid, milieu, burgerrechten, Vietnam, mensenrechten, de doodstraf, LGBT, vele andere zaken én het Catalaanse onafhankelijkheidsstreven. Ze heeft zelf gecomponeerd en geschreven, zoals Diamonds and rust over Dylan, maar ook heel veel covers van bekende en onbekende tekstschrijvers en componisten zoals Leonard Cohen, Paul Simon, Pete Seeger, Nathalie Merchant, Bob Marley en vele anderen. Ze stond met veertien liedjes op Woodstock, ze trad op bij de march on Washington in 1963 waar Martin Luther King zijn beroemde toespraak gaf enzovoort enzoverder. Het zal duidelijk zijn dat ik fan ben en al heel lang, nog uit de tijd van We shall overcome, met Pete Seeger en ik geen idee had waar het over ging.
Joan Baez performs We Shall Overcome at the March on Washington
Diamonds and rust 1975
Bob en Joan 1963
Gracias a la vida, Joan Baez met Merceds Sosa, 1988