Vier dagen onderhandelen in Brussel en 27 regeringsleiders hebben gewonnen. Zo gaat het altijd natuurlijk, maar deze keer zijn ze tot het gaatje gegaan lijkt het.

Lijkt het.

Het aangenomen voorstel verschilt niet wezenlijk van het voorstel dat ter tafel lag afgelopen vrijdag. Bedragen zijn verschoven, principes gemasseerd, details aangepast. Een van die details is de noodrem van Rutte. Hij ging erin met een vetorecht in geval ontvangende landen zich niet zouden houden aan de hervormingseisen, hij komt eruit met wat hij een noodrem noemt, maar wat in wezen een wassenneus is. Sánchez in Spanje daarentegen was zo bescheiden in zijn commentaar dat het verdacht is. Hij noemde het wel een groot akkoord voor de EU en voor Spanje, maar enthousiasme zoals bij Rutte, mwahh. Hij heeft, net als iedereen, niet gekregen wat hij wilde, maar wel veel meer dan verwacht denk ik. 140 miljard van de 750 gaan naar Spanje, bijna 50/50 lening/gift.

Tegelijkertijd hebben de zuinige landen plus Duitsland een verlenging van de korting op hun bijdrage aan de EU gekregen. Nederland gaat van 1,4 naar 1,9 miljard, om maar wat te noemen.

De landen die sowieso het meest aan de EU verdienen zijn de exporterende landen, zoals Nederland. Dus steun aan het zuiden was steun aan Nederland en bovendien nog korting op de EU bijdrage daarbovenop.

Verstandig? Denk dat het niet slim is en we, als Nederland, ruimhartiger hadden moeten zijn. Dat betaald zich dubbel en dwars terug!

Als we al voorwaarden hadden moeten stellen zouden die groen moeten zijn, zoals meer treinen, minder vliegtuigen, minder kolen, dat soort dingen. Daar heeft heel Europa wél wat aan. Maar ja, dat zou te makkelijk zijn.