Oma was natuurlijk niet altijd oma, oma was eerst een mama en daarvoor was ze een mevrouw en nog eerder een meisje, een kindje, een baby en daarvoor zo klein dat niemand haar kon zien.

Dat is ongeveer de opening van Josephina Een naam als een piano, een zin als een huis, als een statement! Die oma-fases worden daarna uitgewerkt vanaf baby’tje tot oma, tot oma alles vergeet en niets meer herkend.

Het verhaal eindigt super, zijn oma heeft wel een later, ze wordt een tuin en hopelijk zijn daar ook opa’s. De mijne bijvoorbeeld.

Prachtig geschreven verhaal door Jaap Robben met mooie illustraties van Merel Eyckerman, uitgegeven door De Eenhoorn, te Wielsbeke (B) in 2012