Robert Seethaler’s boek De Weense sigarenboer vond ik enorm goed, het daarna in Nederland verschenen Het veld iets minder, abstracter ook. Nu is er dan Het laatste deel over het laatste deel van Gustav Mahler’s leven en werk.

Gustav Mahler vaart met zijn vrouw Alma en dochter Maria van New York naar Europa. Hij zit in dekens gewikkeld aan dek, de dames ontbijten beneden. De kapitein heeft Gustav een scheepsjongen toegewezen die hem op zijn wenken moet bedienen en zich meer dan trouw van die taak kwijt, ze hebben korte gesprekjes. Mahler is zwak, heeft het afwisselend ijskoud en bloedheet en soms tegelijkertijd. Hij denkt aan zijn overleden dochter Anna en aan zijn geliefde Alma, een Alma die net zo van hem hield maar hem onderweg is verloren. Hij is dan ook geen makkelijk mens, die Mahler. Juist daardoor kon hij orkesten tot grote hoogtes opzwepen! In zijn tijd was hij vooral bekend als dirigent, niet al componist. Maar componeren was eigenlijk zijn leven, daar kon hij zich uitdrukken zoals hij het wilde. Toch kijkt hij ook tevreden terug op de triomfen die hij vierde als dirigent in Wenen en New York en als gastdirigent van orkesten in de hoofdsteden van Europa, zoals bij het concertgebouw orkest in Amsterdam, dat hij bij uitzondering een goed samenhangend en geleid orkest vond.

Seethaler verwoord de laatste uren van Mahler mooi, is nergens pathetisch. Kwalitatief tussen de boevengenoemde boeken in zou ik zeggen, maar echt de moeite waard

Het laatste deel door Robert Seethaler, oorspronkelijke titel Der letzte Satz, vertaald door Liesbeth van Nes, uitgegeven door De Bezige Bij, Amsterdam, november 2020