Het vuurtorenschrift van de Mexicaanse Jazmina Barrera Velázquez bestaat uit zes verhalen, essays zo je wil, over evenzovele vuurtorens. Drie in New York, twee aan de Atlantische kust in Spanje en Frankrijk en een in Oregon.

De vuurtorens zijn tegelijkertijd verzamelobject als aanleiding tot bespiegelingen over bijvoorbeeld het beroep van wachter, mijmeringen over haar eigen kwetsbaarheid, vuurtorens in literatuur en kunst en relaties tussen mensen. In die zin doet het denken aan het eveneens prachtige Valse papieren van haar landgenoot Valeria Luiselli.

Naast de zes vuurtorens komen er terloops nog allerlei andere vuurtorens ter sprake, de geschiedenis van vuurtorens, de techniek van het licht (zoals Fresnel, die een bepaald type lens bedacht), belangrijke bouwers van vuurtorens, verval van vuurtorens alsook de sombere toekomst van vuurtorens. Door gps, internet en moderne communicatie worden ze gebruikt als woning, museum, hotel of restaurant, worden ze afgebroken of vervallen ze tot ruïnes.

Door de losse stijl, het beschouwende karakter en de persoonlijke visie van de auteur voorwaar een pareltje. Ik kijk uit naar andere publicaties!

Vuurtorenberichten door Jazmina Barrera, oorspronkelijke titel Cuaderno de faros (letterlijk vuurtorenschrift), vertaald door Joep Harmsen en Merijn Verhulst, uitgegeven door Uitgeverij Karaat, Amsterdam, januari 2021