Brieven, dat is waar het om draait in dit boek. Een lange brief van Luis aan zijn gewezen minnares Camila, een kortere brief aan zijn vrouw Paula over hun uitgebluste liefde en relatie en de brieven van William Faulkner aan zijn minnares Meta waarmee de andere twee brieven gelardeerd zijn.

De brief aan Camila is geschreven in Austin waar journalist Luis voor een congres is en waar hij de voorgaande twee jaren eerst drie en daarna vier dagen doorbracht met Camila, een Mexicaanse architect die in Austin is om college te geven op de universiteit. Geweldige dagen van eten, drinken, praten, veel lachen en heel veel seks. Dit jaar zou het weer zo zijn, ware het niet dat Camila hem een bericht stuurt dat haar man meekomt naar Austin. Laten we het hierbij houden, laten we de herinnering koesteren. Dag, ik hou van je. Hij legt zich erbij neer maar kan de herinnering niet koesteren als hij het niet opschrijft. Dat is in wezen de brief. Die zeven dagen waren perfecte dagen.

De brief aan zijn vrouw is geschreven in New York waar hij een tussenstop maakt op weg naar Madrid. Hij laat zien dat hun relatie is uitgedoofd maar dat ze ook ooit perfecte dagen hebben gehad. Zullen we dat nog een keer doen? Hij gebruikt dezelfde truc als Faulkner door verschillende manieren en momenten van al dan niet thuiskomen voor te stellen en haar te vragen wat ze dan zou doen. Na het versturen van de brief per email doet hij zijn telefoon uit. 

Leuk boek, heel herkenbaar en in een mooie vorm neergezet, zeker de moeite waard!

Perfecte dagen door Jacobo Bergareche, oorspronkelijke titel Los dias perfectos, vertaald door Nadia Ramer, uitgeven door De Wereldbibliotheek te Amsterdam op 17 november 2022.