Na Het verboden schrift van Alba de Céspedes en Lege kasten van María Judite de Carvalho is De weduwehet derde boek in korte tijd waarin een sterke vrouw de hoofdrol speelt. Het zal in het water zitten. De drie boeken zijn ook van jaren her, 1952, 1966 en 1947 respectievelijk en nog steeds actueel. Een wereld waarin vrouwen een ondergeschikte rol spelen. Een wereld waarin wordt gedacht dat wanneer haar man overlijdt Maria Leonor het landgoed zal laten verslonzen of verkopen. Dat doet ze niet, al gaat dat met horten en stoten. Het is de debuutroman van José Saramago en haalt het kwalitatief niet bij latere romans zoals bijvoorbeeld De stad der blinden. Maar het is wel Saramago en fijn om te lezen, fijn om de ziel van het platteland, de Portugese Alentejo, beschreven te zien. Het leven van de arme bevolking, dat van de dokter en pastoor en van de landeigenaar. De intriges, emoties en het innerlijk leven in een microkosmos maken het een rijk geschakeerd boek.

Al met al best een aanrader.

De weduwe door José Saramago, oorspronkelijke titel Terra do pecado (land van de zonde), vertaald door Maartje de Kort, uitgegeven door Meulenhoff, Amsterdam 10-11-2022, met een verhelderend nawoord door Saramago kenner Harry Lemmens.