Op tweeëndertigjarige leeftijd publiceert de Argentijnse Norah Lange in 1937 een boek over de periode van haar zesde tot veertiende levensjaar. Zes van die jaren bracht het gezin door in Mendoza, aan de rand van de Andes, ruim duizend kilometer ten westen van Buenos Aires. Het lijken onsamenhangende korte stukjes, maar beetje bij beetje leer je het gezin kennen. Zeker die tijd in Mendoza was gelukkig en liefdevol dicht bij de natuur, met personeel, kindermeisjes, een gouvernante en een koetsier. Norah heeft daarnaast angsten en manieën die haar leven nadrukkelijk beïnvloeden. De manieren waarop ze hiermee omgaat zijn soms aandoenlijk, vertederend, pijnlijk of ontroerend. Na het overlijden van haar van oorsprong Noorse vader neemt de Iers-Noorse moeder het gezin mee terug naar hun huis in Buenos Aires in de chique wijk Belgrano. Als echter kort daarop ook haar jongste zusje sterft daalt moeder af in lethargie en is geen schim meer van de liefhebbende en zorgende vrouw van weleer en glijdt het gezin af naar armoede.
Geschreven in een bijzonder poëtische stijl, waarbij niet altijd duidelijk is in welk tijdsgewricht het zich afspeelt en wie de hoofdpersoon van het moment, is het een heerlijk en bijzonder boek. Fijn dat het vertaald is!

Norah Lange behoorde in die tijd tot de Argentijnse avant-garde en was bevriend met Jorge Luis Borges

Aantekeningen uit een kindertijd door Norah Lange, oorspronkelijke titel Cuadernos de infancia, vertaald door Lisa Thunnissen, met een nawoord door César Aira dat vertaald is door Lisette Graswinckel, uitgegeven door Koppernik, Amsterdam op 12 januari 2023