Gistermiddag had dochterlief heel lief een Spaanse tortilla en patatas bravas meegenomen voor de lunch, lekker, maar vooral weer heel gezellig, ondanks het op grote afstand om elkaar heen draaien. Mijn derde kleinkind in aantocht is vandaag geëchood en alles is, bijna op de helft nu, goed. Leuk om de echo via whatsapp te ontvangen!
De winkel is sinds het corona tijdperk op maandag gesloten. Gelukkig komen er zowel via de site, email en de telefoon bestellingen binnen, zo kunnen we ook van dienst zijn als we er niet zijn!

El Salvador heeft op dit moment 958 geteste gevallen van covid-19 en 17 mensen zijn overleden. In het land met iets meer dan zes miljoen inwoners zijn 43.000 mensen getest. Denkelijk het topje van de ijsberg, deze getallen. De regering heeft vorige week dinsdag besloten dat er donderdag een verscherpte lockdown in werking treedt. Alles valt stil, ook het OV. Het grootste deel van de bevolking is aangewezen op het OV. Deze lockdown duurt tenminste twee weken. Tegelijkertijd heeft de regering toestemming gekregen van het parlement om 3 miljard dollar te lenen voor de bestrijding en de wederopbouw. Ook is er een onderzoek gestart door de rekenkamer naar eerdere besteding van gelden door de regering Bukele, daar is nogal veel onduidelijk over. Zo was er donatie van 300 dollar voor de anderhalf miljoen armsten. Journalisten laten zien dat heel veel mensen niets hebben ontvangen. Het zijn diezelfde armsten die het meest te lijden hebben van zowel epidemie als van de lockdown. Kijken hoe dat verder gaat …

In aflevering 5 had ik het al even over Met planten leren praten van de Catalaanse Marta Orriols. Het speelt vooral in mijn geliefde Barcelona en is een prachtig boek, fijn geschreven en bij wijle emotioneel. Het verhaal vertelt hoe neonatoloog Paula Cid binnen een uur haar partner tweemaal kwijtraakt. Eerst tijdens een lunch waar haar partner Mauro vertelt dat hij een ander heeft en daarna, wanneer Mauro weer naar zijn werk wil fietsen en doodgereden wordt door een auto. Dat is geen spoiler, zo begint het boek. Daarna leef je verder met Paula in haar strijd om alles te bevatten en weer terug naar een normaal leven te komen. Die strijd voert langs haar geboortedorp en haar vader, die haar alleen heeft opgevoed na het overlijden van Paula’s moeder, langs de buurman in de flat waar ze met Mauro woonde, langs Quim, de man die ze ontmoet als ze voor een congres in Amsterdam is, langs haar werk op de afdeling neonatologie in het kinderziekenhuis en vooral langs zichzelf. Door haar zelfonderzoek verandert ze niet alleen zelf, maar heeft ze ook invloed op de mensen waar ze mee werkt, haar vader, Quim en de buurman. Knap gedaan, een aanrader!
Bestel hier Met planten leren praten, door Marta Orriols, oorspronkelijke titel Aprendre a parlar amb les plantes, vertaald uit het Catalaans door Pieter Lamberts en uitgegeven door Prometheus, Amsterdam maart 2019 Ik vind het voorplat van de Catalaanse editie mooier dan de Nederlandse, in mijn gedachten lijkt die mevrouw helemaal niet op Paula Cid

mijn cabaça voor chimarrão met rietje

Het meest bekende album van Adriana Calcanhoto, Público, kwam uit toen we net in Brazilië woonden, het is een live opname zonder band of orkest, alleen Adriana en haar gitaren. Daarna is ze vaak zo opgetreden. Als je hieronder kijkt naar het liedje Maresia (van Antonio Cicero) dan zie je op het tafeltje een cabaça, tenminste daar lijkt het op, een mok waar je met een (ver)zilver(d) rietje chimarrão (in het Spaans mate, misschien meer bekend) uit drinkt. Adriana komt uit Porto Alegre, een van de drie zuidelijke Braziliaanse staten waar chimarrão volksdrankje nummer 1 is. Zo ook in Uruguay, Paraguay, Argentinië en bepaalde delen van Bolivia en Zuid-Chile. Tot mijn verbazing drinkt men het ook in Libanon en Syrië, daar geïntroduceerd door Argentijnse migranten. Het is een van oorsprong inheems drankje van gedroogde en fijngestampte erva-mate bladeren. Het is overgenomen van de Guaraní en Tupi die in die gebieden woonden vóór de Inca’s en daarna de Spanjaarden en Portugezen kwamen. Het heeft een licht bittere smaak, je moet ermee opgegroeid zijn denk ik. Dat hebben de liedjes van Adriana vaak ook, maar die licht bittere smaak is juist heel herkenbaar.
Luister en kijk hier naar Devolva-me door Adriana Calcanhoto zonder publiek, en hier mét publiek
Luister en kijk hier naar Esquadros door Adriana Calcanhoto
Kijk en luister hier naar Maresia door Adriana Calcanhoto