Whow, wat een boek. Net als in zijn eerdere verhalenbundel De Poolse bokser vlecht Eduardo Halfon feit en fictie, familiegeschiedenis en persoonlijke belevenis, de shoah en hedendaags Guatamala in een mengeling van indrukken, verhalen en herinneringen door elkaar. Hilarisch zoals in het eerste verhaal waarin hij een lezing gaat geven in een voormalig concentratiekamp onderaan in de laars van Italië en schokkend persoonlijk en emotioneel in het titelverhaal Duel. Daar komen de oorlog, de lange reis vanuit Libanon en Polen, via de vernietigingskampen en de gemystificeerde dood van zijn vaders oudere broer Salomón in samen. Heel persoonlijk, heel dichtbij. Ik was vaak in Guatemala eind jaren zeventig van de vorige eeuw en herken heel erg het beeld dat Halfon schetst rondom het meer Amatilán waar Salomón verdronken zou zijn en waar Eduardo op zoek gaat naar bewijs. Het meer waar hij vroeger vakanties doorbracht in het huisje van zijn grootouders is nu vervuild. De tuinman die er toen werkte werkt er nog steeds en wist wel iets van een verdronken jongen. Het natuurvrouwtje aan de andere kant van het meer weet alles van de jongens die er zijn verdronken, geen van hen heette Salomón. In de roes van de kruidendrank die zij hem geeft herbeleefd Eduardo een incident met zijn jongere broer waarin zijn vader hem verteld over zíj́n oudste broer.

Mooi gedaan, zeer de moeite waard, het toont hoe ontworteling en vernietiging generaties doorwerkt, hoe het verzwegen en weggestopt wordt en telkens weer de kop op steekt.

Duel, door Eduardo Halfon, oorspronkelijke titel Signor Hoffman / Duelo, vertaald door Lisa Thunnissen, uitgeverij Wereldbibliotheek, Amsterdam, augustus 2020